Ποτέ

Ζητώ τα όνειρα που ξεχάστηκαν
όταν μου είπαν ότι μεγάλωσα
Ζητώ την απρόσμενη χαρά των τραγουδιών
που έχασα όταν ωρίμασα.

Παιχνίδι, ξεχασιά και μια μικρή μπάλα
που χάθηκε ... μια κούνια που έσπασε.
Τα δώρα του χρόνου λίγα,
τα δώρα της ζωής ακόμα πιο λίγα...

Η σπίθα υπάρχει, μπορώ να γίνω
ακόμα παιδί, να ζήσω σήμερα, κάθε στιγμή
κάθε ώρα είναι για μένα, ένα σύμπαν ολόκληρο.
Θέλω να μου ανήκουν τα πάντα...

Το βράδυ, πριν κλείσω τα μάτια,
ξέρω ότι έζησα, και θα ζω και την επομένη
ξέροντας ότι έζησα την προηγούμενη ..
και δεν θα πεθάνω ποτέ!