Χωρίς Όρια

...βροχής ξημέρωμα στις αδυναμίες της νιότης,
η αδυναμία της ύπαρξης δεσμευμένη στην πραγματικότητα
και της πονεμένης ματιάς το ξαφνικό ρίγος
ατελείωτα γοργά αδυσώπητα αμαρτωλά.

Η συνωμοσία του ονείρου στα φανταχτερά χρώματα της μέρας
νιώθει μόνη στην άβυσσο της πολεμικής αναταραχής.

Η ανυπαρξία της ύλης, το ράπισμα της εικόνας ο εχθρός μου.

Το κόκκινο το μαύρο το γκρίζο, χρώματα και οσμές
δεν μπορώ δεν αντέχω δεν είμαι

ΖΩ