Γέφυρες

Κτίστηκαν οι γέφυρες της εξάρτησης, ή μάλλον, μας τις έκτισαν,
και δεν φτάνει αυτό, τώρα θέλουν να τις περάσουμε.
Παρασυρμένοι από το άγνωστο μίγμα της τύχης και του όχλου.
Τι ειρωνεία, η γέφυρα στέκει, γιατί κτίστηκε να αντέχει … το βάρος.

Και αν κανείς παραστρατήσει, αν η δύναμη της ψυχής του τον οδηγήσει αλλού,
τότε βλέπει με άλλο μάτι τα βάθη μιας ανεξάρτητης ύπαρξης.
Μακριά από τις γέφυρες της ανελευθερίας, εκεί το ύψος ζαλίζει,
και η ζάλη παίρνει και φέρνει ανθρώπους άλογους, εξαρτημένους.

Άμα κανείς καταφέρει να περάσει τη γέφυρα,
που σχεδόν όλοι το καταφέρνουν αργά ή γρήγορα,
τότε η γέφυρα της υποκρισίας καταρρέει, γιατί δεν χεριάζεται πλέον.
Καταρρέει φυσικά γιατί της αξίζει να καταρρεύσει.

Η άλλη πλευρά όμως γελά, γελά και κοροϊδεύει μόνη.
Οι γέφυρες κτίζονται για να ενώνουν το κόσμο του αποδεκτού και του απαράδεκτου,
της ηθικής και της πλασμένης ηθικής.
Αυτοί που δεν πέρασαν την γέφυρα, αυτοί που επέλεξαν να μείνουν μόνοι,
ξέρουν την αλήθεια, την πραγματική αλήθεια, και πονάνε.

Πονάνε για τους άλλους, που νομίζουν πως ξέρουν ... οίκτος.
Είναι όμως θέμα επιλογής; είναι θέμα άρνησης ή αντίστασης;
Οι γέφυρες των κόσμων, των δικών μας κόσμων, δεν θα απαντήσουν,
δεν μιλάνε, μόνο ακούνε και οδηγούν το πλήθος ... και το ζαλίζουν.
Κι όταν κάποιος προσπαθήσει να περάσει στο αλλού, με άλλο τρόπο,
τότε τον πνίγουν ... οι γέφυρες.

Είναι τελικά επιλογή, επίπονη επιλογή.


29 Μαρτίου 2005