Ταξίδι

Ανατέλλει ... η πλώρη των ονείρων σε μια θάλασσα πόθων ... χαμένος

Ανατροπή, η λύση των ανθρώπων που ζουν

Απόσταση, η διάθεση παράλληλης ύπαρξης

Απρόβλεπτη ζωή, προβλέψιμοι άνθρωποι,
ένα ταξίδι στην άκρη του ματιού,
ένας μικρόκοσμος διακοσμημένος με μνήμες.

Ψάχνοντας εσένα, που είσαι κοντά όταν όλα φαίνονται μακρινά,
που ανατέλλεις και εσύ σαν καινούργια μέρα, μια ωραία μέρα.

Η παράνομη απήχηση του απαγορευμένου, του δειλού

να ενοχλεί την παρατημένη φτηνή ψεύτικη αλήθεια,
και εσύ, να βλέπεις ... απλά να βλέπεις.

Αντίθεση, ζώντας έξω από την υποκρισία της υπόδουλης ανοχής

Αναπνοή για μένα, τα φωτεινά απύθμενα σου μάτια, χωρίς τέλος

Αντίσταση στο υπαρκτό, στο κοινό και στο ίδιο.
Να μην μείνει ποτέ τίποτα.
Να δούμε ποιος θ’αντέξει υποχωρώντας.

Ανάτειλε.


Νοέμβριος, 2004