Ο κόσµος γύρω µου να χαλάει απρόσµενα,
δεν υπάρχει λόγος.
Να ζεις για άλλους χωρίς να ζουν για σένα
Πως;
Η πόρτα να κλείνει κι’όµως ο θόρυβος µένει,
µε τρελαίνει, µε βασανίζει, µ’αρέσει.
Για να ξεφύγω πρέπει να παραµείνω
Γιατί;
Και να βλέπει από µακριά αλλά
να µην σε φτάνει ποτέ χωρίς να σε κρίνει
και εσύ να ρωτάς,
Ποιός;
Το ρολόι στο κέντρο του κόκκινου άδειου τοίχου
να καταδιώκεται από όλους
ενώ το τσουβάλι του χρόνου να αδειάζει,
Πότε;
Στο τέλος και αφού προσβλέπεις για αλλού,
να σύρεσαι, να κλαις και να ταξιδεύεις
και ακόµα να διερωτάσαι,
Πού;
Tuesday, March 18, 2003
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment